Nöbetçi Eczaneler
Demokrasi, sadece sandığa gitmekle değil, o sandığa güvenebilmekle anlam kazanır. Gürcistan, işte bu güvenin sınandığı bir dönemeçten geçiyor. Cumartesi günü yapılacak yerel seçimler, sekiz muhalefet partisinin boykotu nedeniyle, daha başlamadan gölgelenmiş durumda.
Boykotun gerekçesi açık: İktidardaki Gürcü Rüyası (Georgian Dream)partisinin demokrasiyi baltaladığı, ülkeyi Batı’dan uzaklaştırıp Rusya’ya yaklaştırdığı iddiası. Bu iddialar yeni değil; ancak bu kez sokaktaki Gürcü yurttaşın sabrı da sınanıyor.
Muhalefetin bir kısmı sandığı terk ederken, diğer kısmı tam tersine sandığa sahip çıkma çağrısı yapıyor. Bu da ülkedeki muhalefet bloğunun ne kadar parçalı olduğunu bir kez daha ortaya koyuyor. Aynı idealler uğruna yola çıkan partilerin bir kısmı seçimden uzak durmayı “onurlu bir direniş” olarak görürken, diğerleri bu tutumu “demokrasiden kaçış” olarak yorumluyor.
Gürcistan’da yaşanan bu tablo, aslında bölgemiz için de tanıdık bir hikâye: Halk iradesiyle iktidar arasında sıkışmış bir demokrasi mücadelesi.
Sokaklarda “özgürlük” sloganları yankılanıyor. Opera sanatçısı Paata Burchuladze gibi isimler, cumartesi gününü “barışçıl devrim” olarak adlandırıyor. “Gürcistan özgürlüğünü ve Avrupa geleceğini geri kazanacak,” diyor. Bu cümleler, bir sanatçının duygusal çıkışı olmanın ötesinde, toplumun nabzını da yansıtıyor.
Ancak öte yandan Başbakan İrakli Kobakhidze farklı bir tablo çiziyor. Euronews’e yazdığı makalede, muhalefeti “çatışma siyasetinden beslenmekle” suçluyor ve ülkenin istikrarlı biçimde ilerlediğini savunuyor. Ona göre demokrasi sadece protesto değil, aynı zamanda icraat meselesi.
Haklı mı, haksız mı?
Gürcistan bu hafta sonu bir seçim değil, bir yön tercihi yapacak. Ya Avrupa’nın umut dolu yolunda yürümeye devam edecek, ya da Rusya’nın gölgesine biraz daha yaklaşacak.
Sandık bu kez sadece oy pusulalarını değil, Gürcistan’ın geleceğini tartacak.