Nöbetçi Eczaneler
Mersin, Akdeniz’in incisi… Sahil bandında gezerken renkli görüntüler, esen rüzgar ve dalga sesleriyle içimiz huzur doluyor. Ancak o sahil şeridinde bir başka gerçek sessizce bekliyor:
Yaşlı, emekli maaşı olmayan ve çalışamayacak durumda olan kadınların sessiz çığlığı…
2020 yılında Mersin Büyükşehir Belediyesi, sahil bandında seyyar satıcılar için tek tip düzen uygulaması başlattı.
Amaç, hem halk sağlığını korumak hem de görsel bir düzen sağlamaktı. Satıcıların hijyen kurallarına uyması, tek tip kıyafet giymesi ve vergi yükümlülüklerini yerine getirmesi şart koşuldu. O günlerde kamuoyuna yansıyan fotoğraflarda, düzenli sıralanan stantlar ve renkli görüntüler vardı.
Bugün geldiğimiz noktada ise tablo biraz daha karmaşık. Vatandaşlar sahilde düzensiz görüntülerden, hijyen sorunlarından şikâyetçi. Belediyeden gelen son açıklamaya göre sistem hâlâ sürüyor:
• 60 satıcıdan 5’i sözleşme ihlali nedeniyle çıkarıldı, şu anda 55 satıcı faaliyet gösteriyor.
• Halk Eğitim aracılığıyla zorunlu hijyen eğitimi veriliyor, kalan 6 kişinin eğitimi tamamlanmak üzere.
• Satıcılar belirlenen kurallara uygun olarak mavi veya beyaz tişört giyiyor.
• Vergi yükümlülükleri yeniden inceleniyor, denetimler sıkılaştırılıyor.
Bunlar önemli adımlar. Ancak asıl mesele burada başlıyor…
Sahilin Görülmeyen Yüzü: Yaşlı ve Gelirsiz Kadınlar
Mersin’in arka sokaklarında, sahile birkaç durak mesafede yaşayan çok sayıda kadın var:
• Emekli maaşı olmayan,
• Sağlık sorunları nedeniyle çalışamayacak durumda olan,
• Kendi geçimini sağlayacak hiçbir geliri bulunmayan…
Bugün sahildeki seyyar satıcı düzeni konuşulurken, bu kadınlar hayat mücadelesini sessizce veriyor.
Birçok evde, boş gözlerle pencerenin kenarına oturmuş, “Keşke benim de bir imkânım olsaydı” diye düşünen teyzeler var. Onlar, belediyenin sisteminin dışında kalmış “görünmeyen yüzler.”
Eğer gerçekten sosyal belediyecilikten söz edeceksek, bu kadınların yaşamına dokunmadan düzenlemeleri eksiksiz sayamayız. Çünkü sosyal adalet, yalnızca var olan düzeni korumak değil; görünmeyenleri görünür kılmak demektir.
Mersin Büyükşehir Belediyesi’ne Açık Çağrı
Seyyar satıcı düzenlemesi yeniden gözden geçirilirken, belediyenin bir adım daha ileri gitmesini talep ediyoruz:
• Geliri olmayan, çalışamayacak durumda olan yaşlı kadınlara öncelik tanıyın.
• Sahildeki stantların bir bölümü bu kadınlara tahsis edilsin.
• Belediyenin sosyal destek ekipleri, bu kadınların ihtiyaçlarını tespit ederek kalıcı gelir modelleri oluştursun.
• Sosyal yardımlar, yalnızca gıda paketleriyle sınırlı kalmasın;
onlara kendi ayakları üzerinde durabilecekleri bir ekonomik alan sağlansın.
Bu sadece bir düzenleme değil, insana dokunan bir vicdan çağrısıdır.
Son Söz
Bir şehir, yalnızca yolları, parkları, binalarıyla değil;
en savunmasız insanlarına ne kadar dokunabildiğiyle ölçülür. Eğer Mersin gerçekten modern, kapsayıcı ve adil bir şehir olacaksa, bu dönüşümün merkezinde geliri olmayan, çalışamayacak durumda olan kadınlar olmalı.
Bugün Mersin Büyükşehir Belediyesi’ne düşen görev, sahildeki düzeni korumakla sınırlı değil.
Daha büyük bir sorumluluk var:
Görünmeyen hayatlara dokunmak, sessiz çığlıkları duymak ve onlara umut olmak.
Çünkü Mersin ancak böyle güzelleşecek.