Nöbetçi Eczaneler
Üniversite yıllarımda tanıştım Tütümle…
Köşede sessiz sedasız lise öğrencisi gibi bir kız…
Ona bakar bakmaz kendimi gördüm…
Kısacık kesilmiş saçları, makyajsız bir yüz, kot pantolon ve de tişört…
Yakınlaşmamız nasıl oldu hatırlamıyorum ama sanırım ilk adımı ben attım, galiba…
Öyle naif…
Öyle sessiz…
O da beni sevmiş olacak ki Tütü’yle hemen kaynaştık…
Tütü bende olmayan sessiz yanım, ben ise Tütü’de olmayan cazgır yanıydım…
Sürekli şaklabanlıklar yaparak Tütü’mü güldürürdüm….
Öyle ki bizi görenler kuzen veya akraba zannederlerdi..
Oysa biz çok iyi birer dosttuk…
Birbirimize takma isimler dahi koymuştuk…
Tütü’nün kafatası benimkinden biraz büyük olduğu için onun adı makrosefali benim adım ise mikrosefali idi…
Öyle naif ve öyle içtendi ki annem dahi onu kuzuya, beni kurda benzetirdi..!
Yani bizimkiler de Tütü’yü kızları gibi bağrına basmışlardı…
Tütü ile birlikteyken aklım sürekli bir muziplik yapmayla meşguldü…
Anımsıyorum da Fizyoloji dersinin sınavına hazırlanmak için Tütü’yle birlikte bizim evdeydik…
Tütücüğüm bana biraz uzanacağını ama on dakikadan fazla uyursa kendisini uyandırmamı tembih etmişti.
Ben de kendisine tamam demiştim…
Tütücüğüm uykuya dalar on dakika geçer, yirmi dakika geçer…
Üşüyüp uyanmasın diye Tütücüğümün üstüne battaniye örtmelerim…
Hemen koşarak çalışma odasına gidip Fizyoloji dersine çalışmalarım…
Amacım, Tütü uyku alemindeyken, ben ondan daha çok çalışıp onu geçmek…
Yahu arkadaş, bu hin niyetime gülmekten, kıkırdamaktan çalışamıyorum ki..!
Bir on dakika da öyle geçtikten sonra Tütü uyanıp, arkadan kafama kitabı indirmesiyle durum stabilleşir…
Üniversite yıllarımız bittikten sonra Tütücüğümle yollarımız ayrıldı…
Ama yüreklerimiz ayrılmadı.
O da, ben de yaşamın dikenli yollarından geçerken birbirimizi unutmadık…
Şimdiki zamana bakıyorum da, böyle dostluklar var mı ki diye…(?)
Olmadığını maalesef görüyoruz..!
Seni seviyorum can dostum Tütü, iyi ki hayatımda varsın…
