Nöbetçi Eczaneler
“Adalet, hakkı bilmek ve sahibine teslim etmektir. Sosyal adalet ise, nimeti ve külfeti hakça bölüştürmektir.”
Lafı uzatmadan söyleyeyim! Daha doğrusu, son söyleyeceğimi en başta söyleyeyim!
Bu Ülke’de, gerçek anlamda ne adalet var, ne de sosyal adalet…
Adalet olsaydı, kimse haksızlıktan, hukuksuzluktan ve adaletsizlikten dert yanmazdı.
Adalet olsaydı, adalete olan inanç ve güven bu kadar dip yapmazdı!
Kamuoyu araştırma sonuçları gösteriyor ki, Toplum’da adalete olan inanç ve güven yüzde yirmilerde.
Bu durum, Ülkemiz adına son derece üzücü ve düşündürücüdür.
Sadece üzücü ve düşündürücü değil, aynı zamanda utanç da vericidir.
Tıpkı adalete olan inanç ve güven gibi, sosyal adalete olan inanç ve güven de dip yapmış durumda.
Halkın ezici çoğunluğu, Ülke’de sosyal adalet diye bir şeyin varlığına inanmıyor. İnanmamakta da gayet haklılar.
Çünkü Toplum’un bir kısmı bir eli yağda, bir eli balda yaşarken, bir kısmı açlık ve sefaletle boğuşuyor.
Bir kısmı tek lahmacuna beş yüz Lira verirken, bir kısmı bulgura, makarnaya talim etmek zorunda kalıyor.
Bir kısmı da çöpten ve pazar artıklarından topladıkları yiyeceklerle besleniyor.
Bütün bunlar düzeltilemez şeyler değil elbet.
Bunların hepsi pek alâ düzeltilebilir.
Hem de kolaylıkla düzeltilebilir.
Yeter ki, bunları düzeltmeyi görev edinmiş bir siyasi irade iş başında olsun.
Bunu sağlayacak olan da halktır.
Halk, hakkı bilene ve sahibine teslim edene itibar ederse, Ülke’de haksızlıktan, hukuksuzluktan ve adaletsizlikten eser kalmaz. Halk, nimeti ve külfeti hakça bölüştürenlere itibar ederse, Ülke’de gelir dağılımı adaletsizliğinden de eser kalmaz.
Hakkı bilip sahibine teslim edenler ile nimeti ve külfeti hakça bölüştürenlere itibar edilmesi umut ve dileğimle esen kalın!
ÖZLÜ SÖZLERİM
– “Her insan kendi Türküsünü çığırır!”
– “Küçük düşünenler büyük işleri başaramazlar.”