KARGA..!

“Ben aşık oldum.
Bir timsaha.
Ziyaret ettim.
Ve besledim.
Ama sevgimi,
Değerlendiremedi.
Aptal timsah.”

Ben de aşık oldum
Bilgiç bir kargaya.
Ben, onun zekasına
O, benim kanatlarıma.

Onun aşkıyla kalktım ayağa…
Heyecanla, kahkahayla..
Güne merhaba…

Kaybettiklerimi
Kendimi
Yeniden mi buldum..(?)

Neşeyle başladım
Güzel günlere.
Karıştı dansımızın
Ayak sesleri
Kanatlarıma…

Canlanan hayallerime
Tempo tutarak
İzledi beni, bilgiç karga.

Kibirli, narsist karakuş
Coştu aşkımla.

Kendini kartal sandı
O benim kartalımdı.
İnandırmıştım, her nasılsa..(?)

Birgün baktım,
Kargam yok ortada
Her zaman ki yanımda..!

Bekledim onu
Her ağacın dalında
Beslemek için kendini…

Beklerim, beklerim
Gelmez, benim karga!

Ama aptal kargam
“Gak..!” dedi
Peyniri tilki yedi..!

Değerlendiremedi
Seçilmeyi ve de sevilmeyi…

Kalmış mı bir başına..(?)
Şimdi çok üzgün, bu karga..!

Ne kadar gaklasa da
Duyuramaz sesini, bir başkasına…

Döner sürüsünün yanına
Kara kara uçar onlarla…

Uçsun kara karga
Ne kadar uzağa uçabilir..(?)
Kanatlarım yok ki onda..!

Kapkara görünür, her durumda…

Dışı kara, içi kara…
Bilemedi, budala…

Şimdi donuyor bir kenarda…

Bunu duyan diğer kargalar
Güldüler hep bir ağızdan.
Uçmak için donmak ha..!
“Gak gak gakk”, hep bir ağızdan…

İlkbaharda çözülür muhakkak…

Uçmak isterse, uçabilir mi..(?)
Yeniden, donuk kanatlarla..!