Ne karmaşıktır, şu insan ruhu..!
Çözebilene aşk olsun…
Her türlü içsel karmaşıklığın yanında…
Dışsal koşullardan da etkilenmezler mi?
Özellikle bazı özel ruhlar..!
Bulutlu , yağmurlu, güneşli havalarda…
Durumdan duruma geçen ruhlar…
Bu tür ruhlara cambaz ruhlar da deriz..!
Allah yardımcısı olsun böyle özel ruhların…
Bedenleri için, sadece bir yük..!
Yokluğunda ise, hiçlik yaşarlar..!
Tanıyorsa kendini, her ruh…
Kendi farkındalığının…
Izdırabını yaşamaz mı..(?)
Karşılığını bulamamış..!
Doyumunu alamamışlığın isyanını..!
Hâl, böyle olunca…
Kim inkar edebilir, böyle ruhları..(?)
Belki de ruhu olmayan, ruhsuz insanlar..!
Bu bir ödül mü, ceza mı bilinmez..(?)
Bilinen tek şey, yalnız ruhlar oluşudur…
Yalnız bir ruh, başıboş bir gezgindir…
Yağan yağmurun sesi…
Sessizliğin, derin sesi…
Tasvir edemez, kendisini…
İstemezler mi bu insanlar,
diğerleri gibi..(?)
Sade bir ruh taşımayı..(?)
Sade bir yaşamı..(?)
Gündelik işler ve lakırdıları..(?)
Ama nafiledir istekleri..!
Bu sefer düşer hiçliğin içine kendileri…
Çırpınıp duran, bu özel ruhlar…
Göçüp giden ruhlar aleminin elçisi…
Yitip giden akılların sevinci…
Bu ruhlarla hikayeler yazılır…
Şarkılar bestelenir…
Şiirler lirikleşir…
Fark edildikleri an güzelleşir…
Zemheri kış ayları…
Dönüşür bahar bahçelerine…
Anlaşılmanın tadı…
Yoktur, bu sefer hiç kimsede…