Soğuk Karanlık: Odesa’da Işıklar Sönüyor, Dünya Seyrediyor

Odesa’da ışıklar bir kez daha söndü. Bu artık sadece bir şehirdeki elektrik kesintisi değil; modern çağın en çıplak savaş yöntemlerinden birinin sessiz yankısı. Rusya’nın İHA’larla Ukrayna’nın enerji altyapısını hedef aldığı saldırılar, yalnızca santralleri değil, milyonların gündelik hayatını da karanlığa gömüyor.

Cumartesi sabahı, Odesa bölgesinde 50’ye yakın kasaba elektriksiz kaldı. Evler, hastaneler, okullar… Hayatın nabzı bir anda durdu. Ukraynalı enerji şirketi DTEK, 240 bin haneye elektriği geri verebildi ama asıl mesele, “ışıkların yeniden yanması” değil. Asıl mesele, o ışıkların her an yeniden sönebilecek olması.

Ukrayna’nın enerji altyapısı, savaşın görünmeyen cephesine dönüştü. Artık cephe hattı sadece Donetsk ya da Harkiv’de değil; fişin prize takıldığı her yerde. Rusya’nın saldırı stratejisi askeri değil, psikolojik: İnsanların ısınma, aydınlanma, hatta nefes alma düzenini bozmak. Odesa’da hedef alınan sadece trafolar değil; halkın direnci, dayanıklılığı, umudu.

Cumhurbaşkanı Zelenskiy’nin dediği gibi, “Bu Rus korkaklığının yeni bir rekoru.” Fakat belki de bundan da acı olanı, dünyanın bu korkaklığı neredeyse olağan karşılaması. Orta Doğu’da yükselen dumanlar, Ukrayna semalarındaki patlamaların üzerini örtüyor. Haber akışının insafına kalmış bir savaş, soğuyan manşetlerin arasında sönüp gidiyor.

Başbakan Yulia Svyrydenko, saldırıyı “En yoğun enerji saldırılarından biri” olarak tanımladı. Bu cümle artık istatistiksel bir soğukluk taşıyor. Çünkü her yeni saldırı, bir öncekinden “daha yoğun”. Bu, hem savaşın hem de dünyanın alışma hızını gösteriyor.

Rusya’nın amacı net: Kış yaklaşırken Ukrayna halkını dize getirmek. Elektriği kesmek, iradeyi kırmak. Ama tarih bize hep şunu öğretti: Karanlık bazen en güçlü ışıkları doğurur. Ukrayna’nın ışıkları sönse de, direnme iradesi hâlâ yanıyor.

Ve belki de asıl soru şu: Odesa’nın ışıkları bir kez daha söndüğünde, dünya bu kez karanlığı fark edecek mi?