Nöbetçi Eczaneler
Macaristan, Batı’nın Rusya’ya karşı uyguladığı yaptırım ve baskı politikalarına adeta bir “duvar” örüyor. Dışişleri Bakanı Peter Szijjarto’nun ABD Başkanı Donald Trump’ın çağrılarını reddetmesi, Budapeşte’nin dış politikasında ne kadar kararlı olduğunu bir kez daha gösteriyor. Ancak bu kararlılık, sadece bir inatlaşma değil, aynı zamanda derin coğrafi, ekonomik ve ideolojik temellere dayanıyor.
Haber metninin de vurguladığı gibi, Macaristan’ın Rus petrolüne olan bağımlılığı, basit bir tercihin ötesinde, stratejik bir zorunluluk olarak görülüyor. Alternatif boru hatlarının teknik yetersizliği, Macar hükümetine göre, bu bağımlılığı kısa vadede sona erdirmeyi imkânsız kılıyor. Bu durum, “coğrafi kader” argümanını güçlendirirken, Macaristan’ın Rusya ile ilişkilerini sürdürmesini rasyonel bir temele oturtuyor.
Ancak meselenin bir de siyasi boyutu var. Başbakan Viktor Orban’ın Donald Trump ile kurduğu yakın ilişki ve Rusya Devlet Başkanı Vladimir Putin ile olan bağları, bu enerji politikasının sadece ekonomik değil, aynı zamanda ideolojik bir tercih olduğunu da gösteriyor. Orban, Batı’nın liberal düzenine karşı çıkan bir figür olarak, Rusya ve ABD’deki benzer düşünceye sahip liderlerle ittifak kuruyor. Bu durum, AB içinde bir “aykırı ses” olarak konumlanmasını sağlarken, aynı zamanda içerideki siyasi tabanını da güçlendiriyor.
Sonuç olarak, Macaristan’ın bu denge siyaseti, sadece kendi ekonomik çıkarlarını korumakla kalmıyor, aynı zamanda Soğuk Savaş sonrası dönemde şekillenen Batı ittifakının ne kadar kırılgan olduğunu da gözler önüne seriyor. Budapeşte’nin bu duruşu, diğer AB ülkeleri için bir ders niteliğinde olabilir: Enerji güvenliği ve siyasi ideoloji arasındaki karmaşık ilişki, sadece boru hatlarının değil, aynı zamanda uluslararası ilişkilerin geleceğini de belirliyor.