Nöbetçi Eczaneler
Aman yarabbi bir çocuk hiç susmaz mı?
Ya da apartmanların üst katı niye var?
Ya da üst kat var içinde, neden komşu denen garip varlıklar yaşamaya çaba gösteriyor.
İnsan çocuğu olmadığı için şükretmeli mi?
Hayat boyu bitmeyecek korkunç bir sorumluluk.
Sürekli çocuğun durumunu, hayatını, geleceğini düşünürsün, bu durum sağlıklı insanı bile anksiyete hastası yapar.
Her hareketi yaparken iki kere düşünürsün benim bildiğim.
Düşünmeden bir hareket yaparsın ve özgürlüğün biter.
Rabbim sana sonsuz şükürler ki, çocuğum yok.
Biz çocuk yaptık deyip bakmayan ve umursamayan sürüyle meczup var ve bu meczuplar toplumda meczup olarak anılmıyorlar, ama sen bakamayacağın için çocuk yapmamayı seçersen meczup olarak anarlar seni.
Dünyayı küresel Siyonist pagan bir çetenin yönettiği gerçeğine ulaşmasaydım üreyebilirdim, gönül rahatlığı ile.
Türkiye’de çoğu kişi bu konuda ezbere konuşuyor.
Çocuğu olup “Keşke yapmasaydım” diyen o kadar çok ki yaşlılarda.
Çünkü yaşlanınca bana bakar mantığı ile çocuk yapıp, bayramda bile uğramayınca hayal kırıklığı yaşıyorlar.
Kendisine gelecek güvencesi olması için çocuk yapan bencillerin ülkesi burası.
Üstelik artık ergenlerin çoğu çakma psikologların dolduruşu ile özgüven adı altında ailesine çemkiriyor, istediğin kadar iyi yetiştir birde sosyal çevre ve sosyal medya var.
Hepsinin ağzında, ‘‘Doğmayı ben istemedim ama beni doğurmayı sen istedin; yapıcaksın, alıcaksın, karışamazsın…’’gibi sözler var.
Mad Max Coming…
Takip ediyor musunuz bilmiyorum.
Putin artık açık söylüyor, dünyayı pedofili manyaklarının yönettiğini.
Koca Rus devletinin başı, dünyanın 2 numarası bunu açıklıyor da, gel de cahil cühelaya anlat.
Kaçımızın anne babası şu dediğiniz gibiydi?
Çocuğunu düşünmekten uykuları kaçtı?
Bu da güzel hikayeymiş yeğen.
Hayatı berbat etmekten başka görevi olmayan insanlar, çoğumuzun ebeveyni, sen ne saçmalamışın, bayağı ilginç olmuş.
Çocuk ekecek tohumu olmayan birinin söylemidir bu.
Keşke otuz-kırk yıl önce doğsaydım.
Şu an ne yapmak istesen maliyetli ve ulaşılması zor.
Dünya biraz daha güzel bir yer olsaydı, çocuk yapma hevesim kesinlikle olurdu.
Gidişat aşırı kötü.
Bu saatten sonra dünyaya çocuk getirmek ona yapılacak en büyük kötülük olur şahsi kanaatimce.
On beş yaşına gelsin, ergenliğin en azgın dönemlerinde sana küfürü bi çaksın, ondan sonra görürüm yüzünde ki, “İyi ki de çocuğum var’’ gülücüğünü.
İnsanlar çocuklarının hep bebek olarak kalacağını sanıyo galiba.
Cinnet geçirip çocuğunu öldüren babalar da bir zamanlar, “Bir gülümsemesi yetiyo” diyodu.
Ama normal, şaşırmıyorum hep hamur yemekten insanların beyni eridi.
Sevgi, Saygı Olmadan Bir Hiçtir!
Çocuk yetiştirmeyi bilmeyen, eğitimsiz bir aile elinde, sokak ağzı ile büyümüş çocuklardan bahsediyorsan emin ol öyle büyümeyecek.
Gerektiğinde disiplinin de ne olduğunu bilecek.
Kendi hayatımı yoluna koymadan böyle bir şey isteme hakkım yoktu.
Çocuğumun geleceği için her ay kenara üç beş bişey atıyorum şimdiden güzel bir meblağ oluştu.
O para ile gelecekte istediği üni’de okur hayatına istediği gibi yön verir.
Ama bu güzel fikirmiş.
Tamam başarılı ve değerli bir insan olup saygı görebilmek için, hemen bir karı bulup içine spermimi bırakayım.
Geri zekâlılıktan değil, refahtan kaynaklanıyor bu tip söylemler.
Çocuk yapmanın sosyolojik sebeplerini doğru belirlemek lazım.
Eğlenecekleri, hayatta vakit geçirip, zevk alabilecekleri onlarca alan var.
Bisiklet ile şehirler arası turu yapmaktan, uçakla gezebilecekleri her ülkeye gidebilmek gibi.
Maddi imkanlar ve sosyal zenginliğin beşerî yaşama etkisi çok yüksek.
Ezcümle, doğu toplumlarında daha din savaşları devam edip, orta çağı yaşadıkları için tek eğlence ve ulaşabildiği zevk ve zihinsel gelişmişlik, seks ve türevleri üzerinedir.
‘‘Zengin parasıyla, fakir karısıyla…’’ diye boşuna dememişler diye de övünürler bir de!
Telefonundan, teknolojisine A’dan Z’ye her konuda kendini geliştirip, sana iki iphone parasına bir kamyon elma sattığın adama geri zekâlı deme, bu sıfat tam anlamıyla hakkını vermiyor!
Onların bakış açısından da biz ultra geri zekâlıyız.
Ki bu daha olası ve temele dayanan bir örneklem olurdu.
Ben elli beş yaşındayım, hala da istemiyorum çocuk.
‘‘Bi gülüşü yok mu’’ hikayeleriyle kimseyi kandıramazsınız.
Çocuk bir gülerse yüz ağlar!
Sizlere Gelecekte Görüşmek üzerine Meydan Okuyorum. Orada Görüşelim…