Nöbetçi Eczaneler
Her gün ama her gün, bir insanın haykırışlarıyla karşılaşıyorum..!
Mahallesinde baktıkları Fındık, belediye görevlisi tarafından alınmış…
Nereye?
Mezara..!
Fındık, mahallenin koca abisiydi…
Çocukların kalbi…
“Yemeğini bitirirsen bu artanları da Fındık’a götürürüz.” şartı süren annenin güzellemesi…
Dün Fındık..!
Bugün Cesur..!
Ertesi gün, Kuzu..!
Bu hayvanlar, sokağın bir köşesinde kendi halinde, mahallelinin baktığı uysal hayvanlar…
Bakan kişilerin çocukları, yoldaşları, canları…
Ailelerinden birileri…
Bundan dolayı, isimleri var. Karakterlerine uygun isimleri…
Saldırgan hayvan itlafıyla gündeme gelen tür kıyımı maalesef hepsine yapılıyor..!
Anlamıyor musunuz, bu hayvanlara bakan insanlar var…
İsimleri var…
Bakan kişilerin çocukları gibiler…
Bu insanların yalnızlıkları var…
Bir insanın elinden sevdiği bir değerini, cananı alırsanız ne olur?
Hiç düşündünüz mü?
O insanı ölüme terk etmiş olmaz mısınız?
Öfkeye, üzüntüye, kötülüğe..!
Nitekim de öyle oluyor…
Mahallesinde baktığı hayvan, zorla elinden alındığı için kalp krizi geçirerek hayata veda ediyor..!
Şimdi bu insanın vebali kimin üzerinde?
Güle güle güzel insan..!
Umarım baktığın masum canlarla birlikte ebedi huzur içinde kalırsın…
Kalsın kötüler, sonsuz sandığı sonlu dünyasında..!