Nöbetçi Eczaneler
Bizimkilerde tatlı bir hazırlık…
“Gün” sırası bizde…
Börekler, kekler, mercimekli köfteler, çemenler, kanepeler…
Aklınıza gelecek tüm hünerler…
Tüm apartman davetlidir…
Ellerindeki çeyrek altınla birlikte…
Kapı zili çalar…
İçeriden çocukların fısıltı sesleri…
“Geldiler, geldiler…”
Birimiz kapıyı açmaya yönelirken, diğerlerinin çil yavrusu gibi her bir odaya koşması…
Misafire özel kıyafetler giyinilir, saçlar jölelenir, kokular sıkılır…
Gelen misafirler de aynı itinayla, kimisi de içeride giyineceği içeri ayakkabısını dahi yanında getirirdi…
Misafirler yerlerine oturtulur…
İçeride güneşin altın rengi ve sıcaklığı…
Bol sohbet, bol neşe, bol kahkaha…
Ağza atılan kanepenin ve yudumlanan çayın eşliğinde…
Biz çocukların da gözümüzün doyduğu ve neşesinin bol olduğu bir gündü…
Tek bir şey hariç…
İnce belli bardaklarla ikram edilen çayın iki yudumda bitmesi…
Oturduğum yerden ikide bir kalkıp çaylarını tazelemem…
Kadınlar ne sohbete doyuyordu ne de çay içmeye…
İki demlik çay ancak yetebiliyordu…
İçlerinde çay içmeye doymayan birileri de mutlaka çıkardı…
Kalkacağı saate kadar çay içen ablalar…
Onlar için de kalmamışsa demlikte çay…
Çözümü çok basitti…
Diğer bardakların dibinde kalan çayları toplayarak onun bardağını doldurmak…
Bu son bardak altı toplama çay, ablanın çay içme isteğine son noktayı kesinlikle koyuyordu..:)