Nöbetçi Eczaneler
Çocukluk yıllarımızın geçtiği karlı günler, en çok sevdiğim günlerdi…
Bahçemizin bir köşesine, ‘Buz pisti’ yapmaktan mı bahsedeyim?
Çamaşır leğenlerinin içine girip, karın üstünde birbirimizi kaydırmaktan mı?
Çoraplarımızı ellerimize takıp kardan adam yapmaktan mı?
Birbirimizle kartopu savaşları yaparken, attığımız kahkahadan mı?
Yoğun kar nedeniyle okullar tatil edildiğinde, mutluluktan kanatlanıp, uçtuğumuzdan mı?
Odamızda gümbür gümbür yanan kömür sobamızdan…
Çorap içinde ıslanmış elimizi birden ısıtırken ki parmak uçlarımızın sızlamasından…
Islanmış çorap eldivenimizden düşen damlaların, düşer düşmez “Cıss” diye ses çıkarmasından…
Sobanın kızgın demir başlığı tarafından yutulmasını keşfetmemizden…
Evimizde kömür sobasının üstünde kahvaltı ekmeğimiz kızartılır, ortama müthiş bir ekmek kokusu yayılırdı…
Üzerine dizdiğimiz peynirler eriyerek lezzetine lezzet katardı…
Hemen yanı başındaki çaydanlığın cızırtı sesi…
Okul yok, ödev yok…
Mutluluk çok…
Çocukluk mutlulukları işte…
Bir çocuğun başka ne tasası olabilirdi ki..(?)
Benim için mutluluğun resmi buydu Abidin Dino.
Hüzünlenmek istemiyorum artık.
Bu yazımı burada noktalamak istiyorum…
Şimdiki çocukların yaşam tarzıyla kıyas dahi yapmak istemiyorum..!