YAŞAMIN İÇİNDEN..!

‘Melekler Şehri’ filmini izlemeyeniz var mı?
İzlemenizi şiddetle tavsiye ederim.
Konusu aşk ve kayıptır…
Aşkı için düşmesi, melekliğinden vazgeçmesidir…
Artık tüm çıplaklığıyla bir insan olmuştur.
Sevdiği kadınla flört ederken, insan olarak yaşamanın ne olduğunu anlamaya çalışır…

Acıyı, hazzı, sıcağı, soğuğu, tadı, insanların yaşadıkları tüm olumlu, olumsuz duyguları yaşar.
Her şeyin çok güzel gittiği bir gün, sevdiği kadını trafik kazasında kaybeder…
Yaşadığı keder şimdiye kadar hiç hissetmediği bir duygudur.
Meleklikten düşen insan için dahi çok ağırdır…
Oysa evrenin işleyişini çok iyi bilmektedir…
İnsan olmadan önce Azrail meleğidir…
…

Hiçbir şey hissetmeden melekler gibi yaşamak ister miydiniz?
Yiyeceklerin tadından tutun da birçok duygunun yokluğu…
Rüzgarı dahi hissedememek…
Koku duyumuzu kaybettiğimiz zaman yediğimiz yemeklerin tadını dahi alamadığınızı hatırlayın.
Veya duygusal küntlük diye tarif edilen hiçbir duygu yaşayamadığınızı…
Karşınızdaki kişi acı çektiğinde veya mutlu olduğunda sizlerin duyduğu nötr durumları…

Şimdiden korkunç gözükmüyor mu?
Hissiyatsız bir yaşam…
Oysa yaşanan ortak sevinçler ve ortak hüzünler aidiyet oluşturmuyor mu?
Bunu evrenselleştirmek gerekmiyor mu?
Kaldı ki melek de değilsek…
Melekler gibi hiçbir şey hissetmemek kötü bir duygu olsa gerek…
Robotlar gibi…
Kişi olumsuz duygulardan olan elem ve kederden kaçsa da yaşamın dualite olduğunun farkında değil midir?

Üzüntü varsa sevinç de vardır…
Sürekli üzüntülü bir durum olabilir mi?
Diyelim ki yeryüzünde üzüntü, keder diye bir şey yok…
Her insan sürekli neşeli ve keyifli…
Böyle bir şey olabilir mi?
Sürekli neşeli halde kalınabilir mi?
İyi-kötü, güzel-çirkin, siyah-beyaz, karanlık-aydınlık, zeki-aptal, doğum-ölüm…
‘Kötülük’ olduğu sürece ‘iyilik’ kavramı doğmuştur…
‘Çirkinlik’ olduğu için ‘Güzellik’ vardır.

Eğer yaşamda zıtlık(dualite) kaçınılmazsa, olumlu kavramların çoğunlukta olmasını arzu ederim…
Tezatını sıfırlamak mümkün değilse…
İyilik ‘yüzbin’ ise kötülük ‘bir’ olsun…

DİP NOT:
Melekler hakkındaki hipotezim, film doğrultusundadır…
Hiçbir melekle tanışmadım. Karşılaşmadım…
Ayrıca dualite boyutunu da kabullenmek istemiyorum. Mümkün değil miydi herkesin, her şeyin güzel olduğu bir dünya..?