Acıya karşı eşik gücüm çok düşüktür…
Özellikle de kendimden başka varlıklar için…
Çocuklar ve hayvanlara karşı…
Bir çocuğun yakını tarafından travmaya maruz bırakılmasından tutun da, bir hayvana yapılan eziyet, sömürü ve de zülüm…
İtlaf yasasıyla birlikte köpeklere karşı yapılan insanlık dışı öldürmeler, barınaklardaki acınası durumları, psikolojinizi bozmaması mümkün değil…
Burası Çin de değil..!
Çinliler açlık için kıyam yaparken, bizler sokaklarda yer açmak için, barınaklarda giderleri sıfırlamak, temizliğini yapmamak için..!
Kaçınız, yavru köpeğin, -eniğin- annesinin ölü memesini aradığına tanıklık ettiniz..(?)
Siyah çöp poşetlerine hapsedilerek kaç köpeğin havasız bırakılarak öldürüldüğüne..?
Avrupa’yı örnek aldınız ancak havada asılı kaldı..!
Barınaklardaki kaç küçük ırk köpeği, açlık nedeniyle büyük ırk köpeğe parçalattınız?
İnançlı bir toplum değil miydik?
Allah korkusu yaşayan..!
Ara ara sosyal medyada karşıma çıkıyor bu vahşet durumlar…
Derman olamadığım için artık bakmama kararı aldım.
Deve kuşu misali başımı gömmedim…
Psikolojimi korumak adına yapmaktayım…
Çünkü aşırı üzüntü duymam beni hasta ediyor…
Ve kendi bölgemdeki, beni bekleyen hayvanlarımı ihmal etmeme neden oluyor…
Artık kötüyü, kötülüğü görmek istemiyorum…
Bu hayvanlara vicdani yaklaşan, emek veren insanlara selam olsun…
Bir can bir candır…
Belki de o can, sizin kurtuluşunuzdur…
Kötülük yapan, seyirci kalan, kötülüğü besleyen güçler için de yaşasın cehennem..!
Unutmayın..!
Ölüm, önünde sonunda herkesi eşitleyecek..!