Nöbetçi Eczaneler
Kendine uzaktan bakamamak da zor iş be.
Kendini eleştirmeden gelişen ama ilerleyemeyen biri olmak mesela.
Herkesi eleştiren kimseyi beğenmeyen ama yaptıklarını, bırakın ait olduğu topluma zerre miktarınca hatta kendine bile faydası olmayan biri olmak.
Üst katımda hayvanları çok seven ama insanlarla diyalogu sıfır yani insanı sevmeyen bir hanımefendi var.
Kimse sevmez onu, herkesle kavga eder.
Psikolojik olarak onun toplumdan dışlanması ve kendine ait bir sevgi saygı görememesi egolarını tatmin edememesi onu hayvanlara yöneltmiş.
Bunu anlayışla ve sevgiyle karşılarım evet çünkü hayvan sevgisi sonradan ortaya çıkan bir şey değildir ki, bir sabah kalkıp “aha da ben hayvan sevmeye başladım” diyesin .
Sanırım dünyadaki en çok hayvan sever kişi sevgili eşim.
Yirmibeş yıldır benim gibi bir öküze bakıyor ve seviyor!
Efendim üst kattaki hayvansever ablamız kedileri köpekleri bırakın sofrasını, yatağına kadar sokuyor.
Burası bizi ilgilendirmez ve bilgilendirmez kim neresine ne sokarsa soksun bu onların kendi tercihi. Ama film o hayvanlar ablamızın yatağında yatıp da sabah kalktıklarında başlıyor.
Saat dokuz gibi dükkanımı açarım her sabah.
Ben dükkanımı açtıktan sonra üst kattaki çok saygı değer hanımefendi temizliğe başlar.
O kedilerin köpeklerin sabaha kadar içinde yatıp üstünde oynaşıp kılını yününü tüyünü bıraktıkları battaniyeler, yorganlar,
Dolayısı ile ne kadar tüy kıl varsa caddeye yayılır. Caddeye yayılmakla kalmaz dükkanların içine hatta tezgahların raflarına konuk olur, o sevimli küçük kıllı dostlarımızın çok önemli kürklerininin tabloları
Sabah iş yerimin kapısını açarım ve ilk girişte, yerde bir ton kedi köpek kılı bana hoş geldin der.
Artık her sabah bu manzarayı görüpte iki tur Kuran-ı Kerim hatimini indirmezsem işi
Onu geçtim müşteri ürün almak için elini rafa uzattığında raftaki üründen önce kılı alıp bana gösterdiği çok olmuştur.
Bir çok müşteri kaybettim bu yüzden. Beni boş ver, kendimi geçtim yan tarafım pastane, bir diğer yanım çeyizci, diğer tarafta da kasap var.
Hepsi gıda ile ilgili işler yapan kurumlar. Pastaneye giriyorsun yerler kedi köpek kılı. Pasta alıyorsunuz pastanın üzerinde kıl.
Et alacaksın içeri girdin bakıyorsun ürünlerin doğrandığı satışının yapıldığı tezgahta hayvan kılları.
Defalarca uyardık ama hayvan sevmemekle suçlandık!
İşyerlerinin içindeki kılları gösterdik, manzara pek de hoş değil dedik ama dinletemedik.
Zaten bunlara hayvanlarla ilgili en ufak bir şey söylemeniz durumuzda en sevdiği oyuncağı elinden alınmış çocuk gibi tepki göstermeye başlarlar ve hakaretin bini bir paraya düşer.
Geçenlerde çok hayvan sever ve hayvanlardan başka kimsesi olmayan bir dostumla konuşuyoruz. Dedim ki, “Siz hayvanlarla bu kadar haşır neşir olacağına çocuk esirgemeden bir çocuk evlatlık edinsen daha çok hayra ve sevaba girersin. Hem bir insanın geleceğinin şekillenmesine yardımcı olursun.”
Bana “Elin çocuğunu neden ben besleyeyim?” dedi.
“Beslediğin hayvanı sen mi tohumladın?” dedim, sadece sustu.
Vel hasılı kelam dostlar özgürlük sınırları olan bir şeydir.
Sınırsız ve süresiz özgürlük yoktur. Serbestliğimiz çevremizdeki insanların yaşam haklarına, kültürüne müdahale etmeye başlayıncaya kadardır.
Görevi fare kovalamak ve bu tür hayvanları yok etmek olan kedileri kimyasal mamalarla beslersen, farelerle yan yana uysal bir şekilde mama yemelerini gayet eğlenceli bulup reels videosu çekmen gayet uygun olur.
Bu durumu bence bir oturup düşünmek lazımdır.
NOT: Benim ve komşularımın tezgahında rafında gördüğünüz kedi ve köpek kıllarının mesuliyeti bize ait değildir.