Nöbetçi Eczaneler
Maalesef bir dönem buna mecbur kalabiliyor insan!
Kimse “ayıya dayı” de, ya da “çalışmak zorundasın“ demedi.
Ama diyorsun ki, okudum, ettim, çalışayım. İlerde kocaya bel bağlamayayım. Minnet etmeyeyim…
Allah var hırslanıyor insan.
Ama bu hırs, ‘hepinizden iyiyim’ hırsı değil.
Daha çok kendini kanıtlama çabası.
Potansiyelinin farkına varmak. Başarabileceğini bilmek…
Aşırı bir motivasyon ve enerji oluşuyor.
Üç kişilik işi tek başına yapabiliyorsun.
Üç kişilik derken, millet o kadar yayıla yayıla çalışıyor ki, sen normal olması gereken performansı sergilediğinde, üç kişi kadar iş yapıyorsun.
Bu maaşlar nasıl bol keseden alınıyor siz düşünün artık!
Sen aslında şanslı bir insansındır, ancak iş hayatında ayıya dayı demek zorunda kalıyorsun ve bunu şanssızlık olarak görüyorsun!
Başta dedim ya, kimse seni çalış diye zorlamadı, ama sen kendini çalışacağım diye zorladın.
Ayı geldi sen “dayı” dedin!
Ayı gitti sen “dayı” dedin.!
Bir gün geldi, ayıya “ayı“ dedin..!
En çok neye pişman oldun diye sorulduğunda, “keşke ayıya ilk gün ayı deseydim” diyorsun…