ŞAFAK GENÇ: Bir Kent Öyküsü…

Mersin’de, Mezitli’den Anamur’a kadar olan sahil hattında Rus nüfus yoğunluğu ve Rusça yazılar her geçen gün artıyor.

Bir zamanlar bir cümle vardı, yeri geldiğinde hep söylenirdi.

‘Mersin İstanbul’dan sonra en çok göç alan şehir’ cümlesi.

Sanırım o cümle tarihe karıştı ve İstanbul’a ait olan bu özellik süreç ve zaman içinde, gerekli şartların olgunlaşması ile birlikte ibrenin yavaş yavaş bu güzel şehrimize dönmesine sebep oldu.

Sonuçlar mı?

Bariz ortada zaten.

Mersin’in bırakın diğer şehirlerden göç almasını artık farklı ülkelerden göç alan bir şehir olduğunu hepimiz biliyoruz.

Yeni gelen insanların getirdikleri ve zoraki dayatarak kendi kültürel gelişmişliğini yada kültürel yozlaşmışlığını da kabul ettirme çabaları da cabası olayın.

Her geçen gün, “Bizim dilimizi neden öğrenmiyorsunuz?” yada ne bileyim “Bizim orada bu böyle yapılıyor sende aynısını yap” gibi cümleler daha bir sıklıkla duyulmaya başlanıyor.

Bir çoğumuzun görünce yada duyunca kanının donduğu manzaralar, giyimler, şarkılar, tabelalar sanırım daha uzun yıllar gözlerimizin önünden hiç gitmeyecek.

Gelişen olaylar gelenler, geldikleri yerdekileri kendilerine mi benzetir, yoksa gelenler geldikleri yeredekilere mi benzer orası muallakta.

Bekleyip hep beraber göreceğiz.

Gerçi görmeye gerek kalmadan yaşanan olaylar neticesininde mevzunun nereye kadar gideceği de belliyken, kalem dili ile duyguları dile getirmekte fayda olacağı kanaatindeyim.

Sonuç itibari ile kültürümüze, dilimize, örf ve anenelerimize sahip çıkmak yaşatmak ve gelecek kuşaklara aktarmak zorundayız.

“Mersinliler Mersine Sahip Çıkınız…”