Nöbetçi Eczaneler
Toplum olarak ne çok dilimize pelesenk yapmışızdır şu kelimeleri…
Yaşlı insan, teyze, abla, amca, abi, babalık, nine, dede…
Duyan da sanır ki, ne kibar bir toplum…
Oysa büyüğe saygı duyulmayan bir toplumda, yalnızca gereksiz betimlemeler kalmıştır…
Geçenlerde, insan ömrünün gerçekte 150 sene olduğunu ancak bizlerin kendi bedenimize uygun davranışlar sergilemediğimiz için (beslenme, hareket, stres), ortalama 75 yaşında göçüp gittiğimizin haberine rastlamıştım…
Hem bu habere, hem de
bedenimizin bütün bu olumsuzluklara rağmen iyi direnç gösterdiğine katılmaktayım…
Gelelim konumuza…
İnsanlara bu tür sesleniş, yaftalamak değil midir?
“Yaşlıları koruyalım.”
“Yaşlılara saygı duyalım.”
Diye başlayan cümlelerle en başında saygısızlık yapılmamış mıdır?
Saygısızlığı, kendisinin de yaptığını bilemeden..!
Eski tabirle mekteplisi, yapınca çok daha gözüme batıyor..!
İnsanların zaten bir isimleri varken, bu şekilde hitap edilmesi kişiyi o moda sokmasına da neden olmuyor mu?
Örneğin 40 yaşında torun sahibi olan bir kişiye, nine veya dede demek ne kadar doğru?
Veya daha kibarcası babaanne veya büyükbaba demek..!
Gelişmiş ülkelere baktığımızda bayan veya bayım ile başlayan, yanlarına da soyisimleri ilave edilerek seslenilmekte…
Bayan Nicolsan…
Bay Nicolsan….
Hepsi bu..!
İnsan aklını karıştıracak kelimelere ne gerek var?:)
Yenge, görümce, baldız, kuzen, emmi…
Bir de bunlar var…
Olmadı, insanlara sadece isimleriyle hitap edin…
Çok şirin görünmek istiyorsanız da isimlerin sonuna “ş” harfini getirin olur biter…
Teyze ve abla kelimelerinden bin kat daha iyidir..
Bir deneme yapalım…
Emoş, Nesloş, Zehroş…
Oh ne hoş(!)
Erkeklere de yapalım…
“Ahmoş, Necoş, Süloş…
Erkeklere yakışmadı sanırım..:)
Espri bir yana;
“Yaşlı” kelimesi yerine, “İleri yetişkinlik” cümlesinin kurulması, o yetişkinin hiç kimsede olmayan bilgi ve tecrübe hazinesi olduğunu da ortaya çıkarmıyor mu..?
Her insanın o yaşına gelinceye kadar edinemediği bir tecrübe…
Ayrıca çok mu zor insanlara isimleriyle hitap etmek?