Nöbetçi Eczaneler
Konya’dan Sayın RIZA GÜZEL, Sayın İSMAİL AKSUNGUR, Sayın HÜSEYİN İLERİ, Sayın ADEM İLERİ, Sayın AHMET CİNGÖZ ve sayın HÜSEYİN YORAZ:
SORU: Bizler besicilik yapan, küçükbaş hayvan yetiştiren vatandaşlarız.
Kışın yoğun kar nedeniyle besihanede saman-yem sıkıntısı çekerek ilkbaharın gelmesini beklerken hayvanlarımızın bazısı telef oluyor. Baharla birlikte karşı köyün hayvanlarıyla beraber devletin tahsis ettiği müşterek köy merasında hayvanlarımızı otlatıyoruz.
Geçen yıl karşı köyden bir hayvan yetiştiricisi müşterek meramızın üçte ikisini bize bıraktığını ve üçte birinin kendisine ait olduğunu söyleyerek bizim koyunlarımızdan onlarcasını rehin almıştır.
Jandarma bu meranın tamamının her iki köye ait olduğu söylüyor.
İnternet sitesindeki köşenizi ilçeye gelen bir veterinerden duyduk.
Bu soruyu size veteriner kanalıyla soruyoruz.
Lütfen sorumuzu cevaplandırarak cevabınızın birini adresimize, diğerini de karşı köyün muhtarına gönderin…
Muhtar dini bütün biridir. Belki de meramıza el koyan kimseyi ikna eder.
CEVAP: İki sayfadan oluşan mail ‘in soru ile ilgili bölümünü yukardaki şekilde özetlemeye çalıştım.
Köylü kardeşlerimizin sözlerini sayfalara döken ve mail atan veteriner kardeşimize de teşekkür ediyoruz.
Not olarak yazdıkları bizleri çok duygulandırdı.
Bu millet, bu yüce millet işte bu duygular yüzünden ayakta kalıyor.
İstek üzerine il, ilçe ve köylerin adını saklı tutuyoruz.
Sorunun cevabına gelince:
Mera: Hayvanların otlatıldığı otlak demektir.
Meralar kişisel mülkiyete de konu olabilir.
Mail mektubun muhteviyatından anlaşıldığına göre bu meranın kişisel mülkiyet ile ilgisi yoktur.
Köy kanununa göre mera; köy tüzel kişiliğini oluşturan ve onun önemli unsurlarından biri olan araziyi ifade eder.
Köy sınırlarının çiziminde veya köylere ait malların tespitinde mer’alar mutlaka göz önünde tutulmalıdır.
Soruda bahse konu olduğu şekliyle meralar büyüklük ya da uzun zamandır kullanılması nedeniyle birkaç köy arasında ortak sayılabilir. Bu durumda mera hangi köyün sınırları içinde ise o köye ait olduğu kabul edilmekle birlikte öteki köylerin de yararlanmasına imkan tanınır.
Günümüzde mera; köyün ortak mallarından kabul edilmekle birlikte bugünün mevzuatında bu tür meraları tam anlamıyla kamu emlaki saymak mümkün değildir.
Kamu tüzel kişilerine, özel kişilere ait meralar da vardır.
Bunlar kamu emlaki olarak tahsis edilmişse herkes eşit olarak bu meralardan faydalanabilir.
Meralar o yörede yaşayan hayvanların ihtiyacından çok-çok fazla ise idarenin özel emlak statüsünde kalarak kiraya da verilebilir.
Dinimizin temel kurallarından biri, herkesin hukukuna saygılı olmaktır.
Hiç kimsenin devletten kiralamadığı merayı şahsî olarak kullanmaya hakkı yoktur.
Bu durum hem kanunen hem de dinen suç olarak kabul edilmiştir.
Her iki köyün yıllarca birlikte kullandıkları mera ve otlakların üçte birine el koymak hiç de uygun değildir.
Mera ve otlakların bir kısmına el koymak, oradan karnını doyuran diğer hayvanların hakkına da tecavüz etmek sayılır.
Dinimiz hayvanların hukukuna da saygılı olmayı emretmiştir.
Bir Müslüman; insan haklarını koruduğu kadar, hayvan haklarını korumakla da yükümlüdür.
İki köy arasındaki meranın müşterek kullanılması, en büyük temennimizdir.
Hoşça kalınız.
NOT: Yukarıda arz etmeye çalıştığım cevap soruyu düzenleyen veteriner’ in mail adresine mail olarak, adı geçen köylerin muhtarlarına da mektupla ulaştırılmıştır.
