Korkar olduk yardımlaşmaya! Birine yardım etmenin yara olduğu günlerdeyiz.
Birini birinden kurtarırken, haksızlığa uğrayabileceğimiz düşüncesinden kurtaramıyoruz beynimizi.
Güçlünün değil haklının yanında olsaydı adalet, bugün Kadir Şeker gibi gençler, yüzünü başka yöne çevirip kulaklarını çaresizlik çığlıklarına kapatmıyor olacaktı!
Bu ülkede birine yardım etmenin bedeli 12 yıl hapis..!
Oysa ki ölüm giden için değil kalan için zordu. Daha mezara koyulmadan ismi silindi ‘mefta‘ oldu bile..!
40 gün sürmüyordu acılar artık! Ne gözde yaş kalmıştı, ne de kalpte yas!
İnsanlığımızı vicdanımızı gömdük kara toprak altına. Sulamayı da unuttuk.
Zaten tek bir çiçek diken bile olmamıştı..!